งามงอนงกเงิ่นนั้น เกินใคร
นอนเหน็บหนาวทรวงใน แน่งน้อง
หนุนหมอนหม่นเพียงใด ใครจัก รู้นา
น้ำต่อมตาตกต้อง ค่ำเช้าระทม
ขมเข็ดขัดเค็มเข้ม ในทรวง
หักหดเหือดคำลวง บ่งชี้
เชือนแชช่างไม่หวง เลยนั่น
มามั่วมากอย่างนี้ จึ่งต้องจำลา
คลาไคลคลานคืบเข้า ต่อเติม
ใจจ่อจดหมดเหิม หักแห้ว
รันทดทบทวนเดิม เจ็บจุก
เลือดหลั่งไหลไม่แคล้ว จบสิ้นกันที
พันทอง
๑๘/๑/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
