Re: หัวข้อ กาพย์ยานี ๑๑

ลมลิ่วลิ่วแรงลม      จากแดนพรหมบนเวหา     เพื่อน
สายฝนชโลมมา       สู่พื้นดินส่งกลิ่นไอ        เซียนฯ
ฟ้าลั่นสะท้านภพ      ดั่งกลองรบปานไฉน     เพื่อน
ฟ้าครางดังเสียงใคร     ก็เสียงพี่ที่ไร้นวล     เซียนฯ
โรยร่วงพวงบุหงา       เหมือนน้ำตาพี่กำสรวล เพื่อน
พร่ำรักพี่ครางครวญ       สนั่นก้องทั้งพรหมอินทร์ เซียนฯ
โหยหวนรัญจวนจิต       เคยแนบชิดกลับร้างสิ้น เพื่อน
เสียงเจ้าเคยได้ยิน      ทั้งโอษฐ์อ่อนเคยจูบนาง     เซียนฯ
แสงแขดูเหมือนอับ       ดั่งน้องลับไกลเหินห่าง เพื่อน
ดาราก็จืดจาง      ทั้งท้องฟ้าดูมืดมน     เซียนฯ
ไหลร่วงเพี้ยงอุทก       น้ำตาตกดุจสายชล        เพื่อน
เรียมนี้ปวดกมล      อุราแตกโลหิตนอง        เซียนฯ
นวลเอยพี่ครวญคร่ำ       เฝ้าแต่พร่ำถึงนวลน้อง     เซียนฯ
กลับมามาเคียงครอง       เป็นคู่รักอย่าร้างไกล     เซียนฯ

ต่อกับเพื่อน ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยครับ