Re: หัวข้อ โคลงสี่สุภาพ

คุณงายมาเป็น ?แม่เพิ่ม? ค่ะ
การแต่งโคลงที่มีความยาวหลายบท หลายคน (รวมไปถึงคุณงายในอดีต) มักจะมองข้ามสัมผัสระหว่างบทของโคลงไป

แม้โดยทั่วไปแล้วจะไม่ค่อยสนใจร้อยสัมผัสระหว่างบท แต่ในการประกวดโคลงแล้ว ไม่มีไม่ได้ โดยเฉพาะถ้ากรรมการประกาศมาเลยว่าต้องมีสัมผัสระหว่างบท ถ้าไม่มีจะถูกตัดสิทธิ์พิจารณาทันที (คงเพราะส่งมาแต่ละครั้งหลายสำนวนอยู่แล้ว จึงตัดพวกผิดกติกาได้อย่างรวดเร็วเพื่อลดจำนวน) ไม่ว่าสำนวนกลอนจะไพเราะแค่ไหนก็ตาม

สัมผัสระหว่างบทของโคลงอยู่ตรงไหน คนที่ส่งสัมผัสเป็นเขามองแค่แวบเดียวค่ะ คือคำสุดท้ายของวรรคบทต้นต้องรับสัมผัสสระกับคำที่หนึ่งหรือสองหรือสามในวรรคแรกของบทต่อไป

ตัวอย่างนะคะ (ถ้าคุณงายแต่งไม่เพราะขอให้เลือกจำแค่การส่งสัมผัสก็พอค่ะ อย่าคิดอะไรมาก)

ลมหอบยกลิ่วฟ้า ลอยไกล
เหินทุ่งแนวไศล สุดหล้า
หวังเพียงสู่แดนใด เหมาะยิ่ง
ฝังรากแตกตอกล้า เติบต้นสืบพงศ์

จำนงทุกเม็ดแจ้ง ใจตน
ยามล่องลอยเวหน ร่วงพื้น
อาจพลาดอาจแหลกจน ป่นดับ
ระย่อน้ำตารื้น หวาดร้ายไม่มี