Re: หัวข้อ กลอนสุภาพ (กลอน ๘)

๓
< มรรคาต้องห้าม >

หอบกระเหี้ยน เรียนร่ำ ถลำลึก
เพียงอยากฝึก ฝีมือ หือรือฝน
จิตใฝ่ต่ำ ย้ำคิด พิชิตตน
จึงสับสน ดีชั่ว เริ่มมัวเมา

อักขระ กระบี่ ไล่จี้ปล้น
ทรชน กลับชาติ ช่างขลาดเขลา
ชอบจาบจ้วง ห่วงเล่น ไม่เห็นเงา
อุจาดดำ ต่ำเทา เป็นขาวไป

อย่าปะทะ ประดาบ เปรอะคราบเลือด
กว่าจะแย้ง แห้งเหือด ถูกสงสัย
มีพิรุธ ดุจว่า เคยฆ่าใคร
เป็นเรื่องใหญ่ ไต่สวน โซ่ตรวนตรา

อย่าล่วงเกิน เดินข้าม อารามเขต
ชาติประเทศ กษัตริย์ ศาสนา
ทั้งการเมือง เรื่องเขา เราขอลา
เป็นมรรคา ต้องห้าม อย่าข้ามไป

เลิกคงทัน หันกลับ นั่งลับมีด
แว่วจิ้งหรีด กรีดเสียง สำเนียงใส
จักจั่น สั่นท้อง น้องเรไร
พ้นป่าไผ่ ผ่านนา มุ่งหน้าพลัน

ได้ประสบ พบปะ ถ้ำอสูร
ได้เพิ่มพูน พละ ที่ผกผัน
ได้รู้จัก ยักไหล่ ไม่สำคัญ
วิชาบั่น ยกเขา ให้เบาตัว

จารุทัส