ชายนิรนามผู้พลิกอ่านบทกวี

บนท้องฟ้ายามเย็น
ก้อนเมฆเดินเล่นไร้ท่วงทำนองและกลิ่นฝน
นกกระเรียนบินผ่านอย่างเงียบเชียบ
กระรอกป่าบนเถาวัลย์พันกิ่งชราต้นสน
สายลมพัดทิวหญ้าลู่เอนค้อมต่ำ
รอยจุมพิตเคว้งคว้างเพียงความว่างเปล่าไขว่คว้าดักซุ่ม
ความรักถูกผลักไสถอยร่นเข้าไปในหุบเหวป่าลึก
ดวงตะวันกำลังร่ำลากับบทเพลงใบไม้ที่กำลังร่วงหล่น
บทกวีถูกพลิกอ่านจากชายนิรนามไร้แหล่งที่มาและความใฝ่ฝัน...

สกินเฮด
15/11/52