No' n Know

ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไร...
เสียงลมแหวกอากาศเสียดอณูฝุ่น
ท้องถนนล้นผู้คนใบหน้าดำกร้านยืนนิ่งเหม่อลอย
แววตาไร้ประกายเปล่งสว่างทอแสง
ตึกแถวทรุดโทรมผนังเปื้อนคราบคาวเลือดแห้งสนิท
อบอวลกลิ่นโชยกระชากเหม็นซากจมอสุภ
ม้านั่งกลางสวนกับใบไม้โรยร่วงคือเพื่อน
บทกวีร้างถ้อยคำกับความเงียบเหงาเข้าเกาะกุม
ความฝันเมื่อวันวานฝังร่างอยู่กลางภูหุบ
ความหวังกระโจนทะยานสู่เบื้องล่างลึกที่สุดห้วงสมุทร
ดวงตะวันลาลับไปจากท้องฟ้า
นกกลางคืนอันตรธาน
ม่านน้ำค้างดั่งหยดน้ำตาราดรดเต็มพื้นท่วมถนน
แสงสีขาวดวงจันทร์สาดส่องทะลุเมืองและห้องที่เหม็นอับ
คมมีดผู้ครองนครตัดขั้วหัวใจประชาชนทั้งหลายอย่างไร้ความสำนึกรู้ผิด...

สกินเฮด
12/11/52