Coma

เสียงเพลงบรรเลงเนิบนาบ
ทว่าถ้อยคำท่วงทำนองกลับกรีดลึก
เสียดแทงทะลุหลุมศพจนถึงฝาโลงที่ผุพัง
วิญญาณอับชื้นชอกช้ำกำลังถูกปลุก
กาลเวลากัดกินเนื้อหนังจนย่อยสลาย
เหลือเพียงโครงกระดูกดิ้นกระตุกกระตุก
ขณะรัตติกาลเคลิ้มหลับและเซื่องซึม
หมอกนิพพานลอยผ่านแล้วจางหาย
ดอกไม้แห่งความหวังริบหรี่
กลับส่งกลิ่นเหม็นฟุ้งกระจาย
อบอวลไปทั่วท้องฟ้าสวนสวรรค์อันเวิ้งว้าง...

สกินเฮด
9/11/52