Poet

ด้วยกายเปลือยเปล่าเกลือกกลิ้งอยู่บนที่นอน
ผ้าห่มผืนบางตลบลงไปกองอยู่ตรงปลายเท้า
สายลมหนาวแลบเลียผิวกายจรดปลายท้องฟ้าแดนสวรรค์
ฉันเขียนบทกวีด้วยเข็มปลายแหลม
ลงบนแขนซ้ายดั่งคนวิกลจริตบ้าใบ้
เลือดซึมไหลเดินตามรอยเข็มร้าวตัวอักษร
ทับถมจนไม่อาจมองเห็นถ้อยคำอื่นใด
ความรู้สึกเย็นชาแห่งเดือนพฤศจิกา
จะปกปิดบทกวีที่บอบช้ำตราบจนคราบเลือดที่รินหลั่งแห้งสนิท...

สกินเฮด
6/11/52