เช้าหนึ่ง...เมื่อวังน้ำเขียว

สายธารหมอกเช้านวลขาวเคลื่อนลอยจากฝั่งตะวันตก
ทอดยาวจนสุดปลายอีกฝั่งคือตะวันออก
เทือกเขาเขียวขจีสลับลายเรียงซ้อนเป็นฉากอยู่เบื้องหลัง
ตัดเขียวมรกตแกมเหลืองอำพันตระการตาร้อยพันหมื่นฝักข้าวโพด
แสงแดดที่แสนเกียจคร้านค่อยๆคืบคลานลงจากเตียงนอน
เสียงกระซิบซาบด้วยถ้อยคำของหนุ่มสาว
หยาดหยดจากน้ำค้างกลางหาว
เสียงร้องดังก้องลงมาจากดวงดาว
สายลมที่แสนเหน็บหนาว
เสียงเพลงท่วงทำนองมาลีฮวนน่า
หนุ่มใต้หนวดงามกับใบหน้าฉาบยิ้ม
กลิ่นกาแฟอบอวลลอยโชยโอบกอดบ้านเดียวดายบนเนินเขา
ดูซิ ...คลื่นลมที่ไม่อาจคาดเดา
กำลังโศกเศร้าอยู่เหนือเขื่อนมหึมาที่เงียบสงบ
...

สกินเฮด
18/10/52