Suicide Is Painless

ในห้องที่มืดมิด...
ฉันกักขังตัวเองด้วยนิยามของคำว่ารักอันเลิศหรู
ในขณะจิตวิญญาณของฉันกำลังเดินย่างสู่สถานทัณฑ
เสียงฝนตกกระหน่ำ
กระแทกหลังคาจนสนั่นสะเทือนสะท้าน
ราวเสียงโห่ร้องดีใจของเหล่าภูติผีปีศาจ
กุหลาบแดงหนามแหลมกับคำสัญญาปากเปล่าซ้ำๆ
แสงสว่างจากภายนอกหลบซ่อนสะอื้นร่ำไห้
กลิ่นคาวเลือดฟุ้งกระจาย
ทะลักออกมาจากภายในและกลิ่นอับ
ถ้อยคำสีแดงสดปรากฏจนเต็มผนัง
ด้วยตัวอักษรที่พร่าเลือน...
ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์
มีดเล่มบางเปรอะเปื้อนถูกปล่อยทิ้งขว้างห่างออกไป...

สกินเฮด
3/09/52
01.45