เรือนตาย

"เรือนตาย?"

๐

๐ กอบฝุ่นผงธรณีนี้เก็บไว้
พับสไบขวัญเจ้าเคล้าแนบอก
ชายผ้าถุงแม่ข้าฉีกมาพก
แล้วหยิบยกตะกรุดรุดท่องมนต์

๐ สวดเวทขลังคงกระพันนั้นเก้าคาบ
เป่าที่ดาบเพ่งจิตประสิทธิ์ผล
เสร็จฉวยเจ้ากอดไว้ร่ำไห้ปน
สุดฝืนทนใจทานผลักต้านฤทธิ์

๐ ไต้เต้นแสงไหววาวร้าวรอบห้อง
มือประคองวงหน้าน้ำตาปิด
ไล้ผมเจ้าโลมลูบจูบจุมพิต
หวงในสิทธิ์ชั่วยามพล่ามคำรัก

๐ กระไรเลยกายหอมเจ้าหลอมล่อ
เนื้อลออโอบไว้ใคร่คิดหนัก
เรียวแขนนุ่มกุมหอมพร้อมใจภักดิ์
จึงเหลือหักอาลัยใจอาวรณ์

๐ ปาดน้ำตากล่อมขวัญอันหวงแหน
ทั้งใจแล่นสวมสอดพลอดกายอ่อน
เยียบน้ำค้างพร่างซ้ำเร่งร่ำอร
เพลาป้อนล่วงเข้าถึงคราวไกล

๐ รับปากเจ้าตรงนี้เยี่ยงชีวิต
จะอุทิศกายรบจบศึกไหน
จะพาร่างนำตัวทั้งหัวใจ
ซบอุ่นไอเนื้อเย็นเป็นเรือนตาย?"