Re: ด้วยจิตคารวะ

เหมันตฤดู
ชิต บุรทัต
(กวีนิพนธ์บางเรื่อง ของ ชิต บุรทัต, กรมศิลปากร, ๒๕๒๑)

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
หยิมหยิมยะย้อยหยด    หิมะสดสะอาดยล
พราวพราวสะพรั่งบน           ติณะพฤกษะแพรวพรอย
หยาดหยาดยะเยือกเย็น    ชละเป็นละอองฝอย
ลิ่วลิ่วละล่องลอย       นภะแหล่งแสดงโดย
ทุกทุกสถานเห็น          ระบุเช่นกะลมโชย
เฉื่อยเฉื่อยระเรื่อยโบย    ดรุบัตรสะบัดไหว
ว่าว่าฤดูวัน             ณ วสันต์จะพลันไศล
เคลื่อนเคลื่อนและแคล้วไป    ประลุกาละคราหนาว
ถึงถึงละหนึ่งปี    ก็จะมีจะมาคราว
หนึ่งหนึ่งและซึ่งชาว    ชนโลกและสัตว์สรรพ์
จำจำจะต้องพบ    และประสบเสมอกัน
น่าน่าจะรู้ทัน            คติธรรมชาติมี
แน่นแน่นมนุษย์สัตว์       อุปบัติ ณ โลกีย์
ใดใดจะโดดหนี         ละอนิจธรรมไป
นั่นนั่นมิได้แน่     และจะแปรจะแก้ไข
เข้าเข้ากะข้อใน            มนะปรารถนาผล
แท้แท้ บ เป็นตาม         ดุจะความประสงค์ตน
นี่นี่ตระหนักยล       วิเคราะห์อย่างกะปางวัน
คล้อยคล้อยคระไลเคลื่อน     ขณะเลื่อนละวัสสันต์
มามาลุเหมัน-            ตฤดูแหละธรรมดา ฯ