.jpg)
เพลงพอวา
๏ ในหุบเขาเขียว-ดอกไม้ขาว
เคยคลี่กลีบวาวอยู่ไหวไหว
บางคนอ้างว้าง-ผ่านทางไป
ได้ฉมชมใจใต้แสงจันทร์
บานแต้มน้ำค้างกลางดงเขียว
โดดเด่นดอกเดียวกลางลานฝัน
เหมือนแต่งความตื่นเพื่อยืนยัน
ให้คืนวันให้ฤดูได้รู้รัก...!
โอ้หนอ...
เหมือนพอวามาพอให้รู้จัก
แต่ขาวแห่งพวกพเยียหอมเสียนัก
ยังคล้ายทายทักทุกที่ทาง
รู้รัก-รู้แล้วหนอแก้วหนอ
เหมือนพอวามาพอให้รู้อ้าง
ให้รู้หนรู้เห็น-รู้เส้นทาง
รู้ปล่อยรู้วาง-รู้ชีวิต...! ๚๛
พนม นันทพฤกษ์
(ศิลปวัฒนธรรม ปีที่ ๓๓ ฉบับที่ ๖ เมษายน ๒๕๕๕, หน้า ๖๖.)
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
28 เมษายน 2024, 07:52:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ด้วยจิตคารวะ (อ่าน 146964 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
