Re: ด้วยจิตคารวะ

เพลงพิณ

แล้วขึงสายขึ้นสายพรมปลายนิ้ว
วะวึบหวิวหวิวหวานกังวานป่า
จึ่งแจ้งในเล่ห์นั้นด้วยปัญญา
ดั่งเปิดภาชนะคว่ำพ้นอำพราง

สังสารวัฏฏ์ขัดข้องยังท่องอยู่
ชีวิตลู่เลียดภัยในระหว่าง
อนธกาลเกลื่อนกลีทุกที่ทาง
ฉลาดย่างโดยตรองปราศผองภัย

คือเส้นหนึ่งขึงอย่างค่อนข้างหย่อน
ผะแผ่วผ่อนอ่อนเสียงสำเนียงใส
ขึ้นสังคีตขับขานรำคาญใจ
จับเสพใส่โสตส่วนกระอ่วนอึง

คือเส้นนั้นขันตึงอย่าพึงหมาย
ประเลงร่ายดีดผาดพลันขาดผึง
ยังโบยเบียดเสียดซ้ำหน่วงคำนึง
จักเวียนขึงเวียนขันรั้นอารมณ์

วางจังหวะทำนองของชีวิต
เขบ็ตบิดเบนเพลงบรรเลงล่ม
กำหนดชั้นเหมาะชั้นประชันชม
ประโคมคมคำกรองทำนองกานท์

เป็นห้องห้วงท่วงท่าลีลาศิลป์
ซึ่งร่ายรินคำร้องทำนองหวาน
จะกลบข่มคำร้องทำนองมาร
ซึ่งขับขานครวญครางอยู่ข้างเคียง

เพลงชีวิตของชีวิตทุกชีวิต
ไม่มีสิทธิ์ลองเปรียบลองเทียบเสียง
ต่างชีวิตต่างเทียบต่างเรียบเรียง
บนเส้นเบี่ยงบ่ายเบน-บนเส้นตรง

มากชีวิตเล่นชีวิตอย่างผิดพลาด
หมดโอกาสหมดทางเลือกก็เสือกส่ง
จะดั้นเดินเพลินพาเข้าป่าดง
ไปติดกรงติดกับอยู่คับแค้น

มากชีวิตเขียนชีวิตแล้วขีดฆ่า
เป็นเส้นคร่อมดำพร่าทึบหนาแน่น
จึงบรรเลงเพลงชีวิตอย่างแกนแกน
เป็นเพลงแสนแสบทรวงกล่อมดวงจินต์

ในเพลงพิณเพราะสำเนียงเพียงเส้นหนึ่ง
เป็นเส้นซึ่งเป็นศาสตร์และเป็นศิลป์
เฉพาะผู้รู้เลือกลำเพ็ญประพิณ
ย่อมยลยินชมชัวด้วยตัวเอง.

(สุธีร์ พุ่มกุมาร - เพลงพิณ, พิมพ์ครั้งที่ ๑, พ.ศ. ๒๕๔๑)