ความรักเหมือนโรคา.... บันดาลตาให้มืดมน ,
ไม่ยินและไม่ยล........ อุปะสัคคะใด ๆ
ความรักเหมือนโคถึก... กำลังคึกผิขังไว้
ก็โลดจากคอกไป....... บ ยอมอยู่ ณ ที่ขัง ;
ถึงหากจะผูกไว้......... ก็ดึงไปด้วยกำลัง ,
ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง..........บ่ หวนคิดถึงเจ็บกาย .
จาก บทละครพูดคำฉันท์เรื่องมัทนะพาธา
พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
