ลืมๆๆ        อยากลืม      เธอให้สิ้น
ภาพในจินต์    จดจำ        ย้ำให้หวล
ข่มตานอน    ใจตื่น        สะอื้นครวญ
อยากจะหวล    คืนวัน      ที่ผันมา

ข่มตาหลับ      กลับบรรเจิด    ภาพเธอหลอน
ครั้นเมื่อตอน    แสนชื่น     ระรื่นหา
โอบกระซิก     แนบนวล     อุ่นอุรา
สุขเกินหา      ใครเปรียบ   เทียบไม่มี

ในยามนี้      ยากจะลืม      ลืมให้สิ้น
ใจถวิล       โหยหา        น่าบัดสี
ใครจะทุกข์   เกินเรา        เห็นไม่มี
ความทุกข์นี้    ไม่ดูดดื่ม     ลืมไม่ลง