..@ รักตนเอง

ฝนสาดซัด หลงฤดู สู่คิมหันต์
โปรยปรายพลัน ฉ่ำชื่น ระรื่นใส
หยาดจากฟ้า ร่วงรด ปลดปล่อยไอ
แต่ในใจ สับสน จนหมองมัว
.
หยาดพิรุณ โปรยมา ช่วงหน้าร้อน
แสงแดดผ่อน รังสี ยูวีทั่ว
เคยแผดเผา ตัวดำ ทำน่ากลัว
มาวันนี้ ฝนรั่ว ทั่วสกล
.
สะดุ้งตื่น ลืมตา มาตอนเช้า
ยินนกเขา ขันกรู คู่ไพรสณฑ์
สลับเสียง ฟ้าร้อง ก้องอึงอล
ฟ้าเบื้องบน พิโรธ โกรธอันใด
.
น้ำฝนมา น้ำตาคน หล่นอาบแก้ม
ไร้รอยแย้ม ยิ้มยวน เพราะหวนไห้
สูญสิ้นรัก หนักล้น ทนทำใจ
ต่อนี้ไป ตั้งหลัก รักตัวเอง

ฝนจะตก นกจะร้อง เรื่องของนก
ไยวิตก กังวล หากตนเจ๋ง
อยู่บนโลก สดสวย ด้วยครื้นเครง
ยู่ฟังเพลง ใหม่ใหม่ ไปอีกนาน

พันทอง ขันธวงศ์
๒๙/๔/๖๖

แบร่ๆ