บทกวีห่อฝัน....นั้นเหมือนเก่า
แต่รักเราเลือนหาย....ไม่คล้ายเริ่ม
หากแรงใจไฟฝัน....ที่ฉันเติม
มิอาจเพิ่มภาพฝัน.....ดุจวันวาน

จึงมีเพียง...เสี้ยวอดีต....ที่กรีดลึก
ร้อยรู้สึก...สุขสม~ทุกข์~ขม~หวาน
ก็เป็นเพียงภาพฝันอันธกาล
ปิดตำนานนิยาม....เศษความจำ

ถึงวันนี้ยอมอยู่.....อย่างผู้แพ้
เก็บรอยแผลไว้หนึ่งซึ้งเกินขำ
ให้เป็นรอยคล้อยเคลื่อนเน้นเตือนนำ-
ทุกถ้อยคำขมขาดบาดฤทัย..

Orion264/บูรพาทรนง