โอ้เจ้าดวงจันทราของข้านี้ เบิกมืดฟ้าราตรีคลี่ผายเผย ทอดแสงนวลอวลอุ่นอย่างคุ้นเคย ก่อนเอื้อนเอ่ยคำหวานบรรสานไป “…อยากจะบอกว่ารักสักเท่าฟ้า หมดภาษาจะพิสูจน์ พูดรักได้ เต็มอยู่ในความว่าง กว้างและไกล คือหัวใจสองดวง ห่วงหากัน…” …(เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์-บนลานอโศก)… Soul Searcher Inspired to write 12/2/2022 |
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
26 เมษายน 2024, 05:50:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: …จากหัวใจกวี… (อ่าน 5278 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
