เพราะอกหักผิดหวังมาครั้งหนึ่ง
ตัวฉันจึงเสพติดพิษหลอกหลอน
จะเอ่ยคำพร่ำไรใคร่เว้าวอน
ย่อมสะท้อนโศกศัลนั้่นดุจเงา

ฉันจะยิ้มอย่างไรในวันนี้
ในเมื่อชีวิตฉันมันช่างเศร้า
เหมือนเป็นเกลื้อนเป็นกลากยากบรรเทา
จะห้ามเกาก็แปลกเห็นแหวกแนว

เธออย่ามาตัดพ้อหรือขอร้อง
ให้ทำนองออกแขกฉันแตกแถว
หากวันไหนจุดขายฉันฉายแวว
คงไม่แคล้วใครเล่าคุกเข่าวอน

แม้นความฝันความหวังยังริบหรี่
แต่ฉันมีความรักในอักษร
เทอดคุณค่าแห่งฝันนิรันดร
จะแคลนคลอนแหนงหน่ายอย่าหมายใจ.

               บูรพาทรนง