เธออาจมีความสุขลืมทุกสิ่ง
หัวใจหญิงร้อยฝันมักผันผาย
เมื่อเธอมีคนอื่นชื่นเคียงกาย
ลืมหนึ่งชายเคยรักพักสัมพันธ์

เหมือนตัดขั้วบัวไร้ซึ่งใยเยื่อ
โดยมิเหลือแม้เศษเหตุความฝัน
ทิ้งอดีตชื่นหวานที่นานวัน
คำ"มีกันและกัน"สะบั้นใย

มดตะนอยต่อยตาผวาตื่น
มะเขือขื่นถูกแกงมะแว้งใส่
ช่อจำปีจำปาต้องลาไกล
โอ้ปลาไหลไยเจ้าเมายาดอง.

             บูรพาทรนง