...น้ำตาฟ้า... หยาดน้ำฝน หยดลงถัง เสียงดังแหมะ พ้องเปาะแปะ ผุพัง สังกะสี เสียงครวญคร่ำ จากฟ้า ยามราตรี คล้ายวาที เคล้าเพลง บรรเลงพิณ คับขุ่นข้อง หมองไย อยู่ใต้ฟ้า ย่อมเปียกปอน กายา มิราสิ้น สบทุกข์โศก ไหลบ่า น้ำตาริน ก็เกาะกิน กุมจิต จนอิดโรย ถึงกายเปียกปอนแล้ว มิแคล้วแห้ง ถูกทิ่มแทง หทัยชวน ไห้หวนโหย ครั้นเพลา พัดโบก วิโยคโบย สุขทุกข์โชย คล้อยเคลื่อน กับเงื่อนกาล อนิจจัง อนิจจา ชีวานัก มิตระหนัก ขื่นขม ระดมหว่าน- เพาะกิเลส ตัณหา อุปาทาน อภิบาล กำหนัด วิบัติบรรพ์ เพียงฝนพรำ ฉ่ำพา อุราพร้อย ก็ออดเอื้อน อ่อนช้อย ร้อยคำมั่น หวนกระหวัด พลัดพราก วิบากทัณฑ์ จึ่งประพันธ์ ประพรม คารมกวี ถึงภพ ชาติ ชรา มรณะ เศร้าโสกะ อุปายาส ฉกาจรี่ ปริเทวะ,ทุกขัง ต่อตั้งตี ศานติมีโทมนัส คอยคัดง้าง ตัดสังโยชน์ ด้วยโพชฌงค์ ธุดงควัตร พึงขจัด อวิชชา มายาขจ่าง กิเลสขืน ขัดเกลา ให้เบาบาง ครั้นเสื่อมสิ้น สรรพางค์ ละวางพร้อม มัวเชื่องช้าเชือนไย อาลัยชีวิต ห่วงยึดติด ลูกเมีย คลอเคลียถนอม ห่วงทรัพย์สิน เงินตรา เฝ้าหาออม จนมิยอม สละทิ้ง สิ่งนอกกาย โอ้ใจเอย ใจมนุษย์ มิหยุดพัก ครุ่นครวญรัก ครวญชัง สิ่งทั้งหลาย เพียงความสุข ชั่วครั้ง คลั่งมิคลาย กี่วางวาย น้ำตาฟ้า ยังบ่าริน น้ำตาฟ้าหลั่งท้น..........ปฐพี ชลเนตรดั่งนที.............เอ่อรื้น สุขเสพผ่านกายี...........ยั้งอยู่ ยืนฤา สงบงามชุ่มชื้น............ฉ่ำถ้อยธรรมกถา โซ...เซอะเซอ 11 ตุลาคม 2563 |
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
26 เมษายน 2024, 10:42:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ...น้ำตาฟ้า... (อ่าน 1180 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
