.jpg)
พระรามตามกวาง
ฉะบัง ๑๖
๏ขึ้นกงจงจำสำคัญ ทั้งกนปนกัน
รำพันมิ่งไม้ในดง
๏ ไกรกร่างยางยูงสูงระหง ตลิงปลิงปริงประยงค์
คันทรงส่งกลิ่นฝิ่นฝาง
๏ มะม่วงพวงพลองช้องนาง หล่นเกลื่อนเถื่อนทาง
กินพลางเดินพลางหว่างเนิน
๏ เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน เหมือนอย่างนางเชิญ
พระแสงสำอางข้างเคียง
๏ เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง เริงร้องก้องเสียง
สำเนียงน่าฟังวังเวง
…..
กาพย์เรื่องพระไชยสุริยา ของ สุนทรภู่
…..
กลอนสุภาพนี้ กอ กน กอ กง
ไม่ใช่กลบทสร้อยสลับคู่สคราญ
…
ครั้นขึ้นกงจงจำค่าสำคัญ
กนปนกันเห็นไม้มิได้หลง
ครั้นขึ้นกนด้นป่าฟันฝ่าดง
กนปนกงถึงแผ่นแดนเดินดิน
กิ่งไกรกร่างยางยูงสูงระคน
ไม่มีฝนคันทรงยังส่งกลิ่น
กิ่งไกรแกร่งแซงฝางพร่างธรณิน(แซง,ฝาง=ไม้)
ไม่มีฝิ่นแต่ตลิงปลิงประยงค์ปริง
มะม่วงผองพวงพลองทั้งช้องนาง
หล่นเกลื่อนทางมองเห็นเป็นอย่างยิ่ง
มะม่วงผลหล่นดินน่ากินจริง
หล่นเกลื่อนทิ้งเดินพลางกินหว่างเนิน
เห็นกวางย่างเหยาะเยื้องชำเลืองเบือน
แม้นนางเชือนเชื่องช้าท่าขันเขิน
เห็นกวางย่องมองจังระวังเดิน
แม้นนางเชิญแสงสำอางข้างเคียง
ยังเขาสูงฝูงหงส์ลงเริงร้อง
ประดังพร้องแข่งกันประชันเสียง
ยังเขาซึ่งพึงจินต์ยินสำเนียง
ประดังเพรียงน่าฟังกึ่งวังเวง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
