...เหมือน...

...เหมือน (๑)...

เหมือนสีเทา แกมหม่น บนสายหมอก
เหมือนปลายหอก เสียดแทง เลือดแดงฉาน
เหมือนมัจฉา ด่าวดิ้น เมื่อสิ้นธาร
เหมือนเสียงกานท์ ไร้สิทธิ์ คิดเสรี

เหมือนคำรัก มิขาน ฤาหวานชื่น
เหมือนปลุกตื่น แสร้งนอน ซ่อนตาหรี่
เหมือนมุมมอง สับสน เรื่องคนดี
เหมือนวันนี้ วันไหน ไม่ต่างเลย

เหมือนมืดมน หม่นฟ้า อนาคต
เหมือนโป้ปด พจน์เพลิน แล้วเมินเฉย
เหมือนสำนึก จางหาย ล่มก่ายเกย
เหมือนคำเปรย ขออยู่ เพียงครู่เดียว

เหมือนวาทะ ปฏิรูป ก่อนเลือกตั้ง
เหมือนจริงจัง แปลกแท้ ไร้แลเหลียว
เหมือนหลักการ ร่อยริด กระจิ๊ดเรียว
เหมือนทางเปลี่ยว มืดมิด เดินปิดตา

เหมือนแห่แหน ตามเห็น เป็นแฟชั่น
เหมือนฉับพลัน เปลี่ยนสี ตีมึนหน้า
เหมือนเขียนมือ แต่ลบ ด้วยบาทา
เหมือนนำพา ไปไหน ใครบอกที

เหมือนดังถูก ความโลภ มาโอบอุ้ม
เหมือนห่อหุ้ม ราคิน สิ้นศักดิ์ศรี
เหมือนชิดชั่ว กระทำ เหยียบย่ำยี
เหมือนราตรี สิ้นพราวแสง แห่งศรัทธา

“...พายุฟ้า ครืนข่มคุกคาม
เดือนลับยาม แผ่นดินมืดมน
ดาวศรัทธายังส่องแสงเบื้องบน
ปลุกหัวใจ ปลุกคนอยู่มิวาย...”
[จิตร ภูมิศักดิ์]

Soul Searcher
Inspired to write 9/5/2019
(แก้ไข 25/10/2020)