@..เปลี่ยนไป ให้เหมือนเดิม..@

ตกตอนบ่ายงานน้อยถึงค่อยว่าง
หันมองทางสร้อยศิลป์กวินเผย
และโลดแล่นอ่านกลอนตะลอนเคย
มิละเลยเยี่ยมเยือนมิตรเรือนตน

นอกหน้าต่างลมไหวพัดใบโยก
สายลมโบกพัดไกวทิวไม้สน
เป็นสัญญานส่งข่าวหนาวกมล
ฤดูฝนเคลื่อนไปหนาวใหม่มา

หวิวหวิวใจให้หวนทบทวนคิด
หลายมวลมิตรจากไปมิใฝ่หา
ที่จะสื่อสัมพันธ์ประพันธ์พา
สุขชีวาดั่งแรกสุดแปลกใจ

แม้มิเห็นเป็นเรื่องปล่าวเปลืองนัก
แต่ก็จักงวยงงและสงสัย
สร้อยแสงศิลป์สืบสานลูกหลานไป
แต่ทำไมศิลป์แสงมิแบ่งปัน

เสียงลมพัดใบโกรกสับโขกต้น
ผลัดใบสนร่วงกราวจนหนาวสั่น
หลายความคิดเดินทางแตกต่างกัน
คำประพันธ์แบ่งฝ่ายกระจายตาม

ตะวันเคลื่อนคล้อยต่ำมืดค่ำแล้ว
สายลมแผ่วพัดเยือนเสมือนถาม
จะสับเปลี่ยนแนวศิลป์สุดสิ้นนาม
หรืออยู่ท่ามกลางถิ่นกวินเดิม?

พิณจันทร์
๒๙ ตุลาคม ๒๕๖๑