๑๔๑. ถึงกาลมรณะม้วย - - - มารดา
งานศพเจ้าพระยา - - - จัดให้
ขุนนางอำมาตย์ดา- - - - หน้าร่วม งานเนอ
งดกิจเข้าเฝ้าไท้ - - - ธิราชกริ้วหนักหนา ฯ

๑๔๒. เจ้าพระยาขบถแล้ว - - - หรือไร
จึงเพิกเฉยเรื่องใน - - - ฝ่ายนี้
ส่งแกล้วสั่งความไป - - - บอกพระ ประสงค์นา
รับสั่งให้มาชี้ - - - กล่าวแก้ข้อหา ฯ

๑๔๓. ทอดตัวเข้ารับใช้ - - - ราชันย์
กลับเคลือบแคลงต่อกัน - - - เช่นนี้
จำกูจักขบถพลัน - - - ตามพระ ประสงค์เวย
ลืมเถิดเรื่องก่อนกี้ - - - แต่นี้คอยดู ฯ

๑๔๔. คุมพลยกพวกล้อม - - - เวียงวัง
บุกยึดราชบัลลังก์ - - - ล่มล้าง
ชีพพระเชษฐ์เด็ดฝัง - - - ฝากปัถ วีนา
ยกอนุชาธิราชอ้าง - - - ออกขึ้นนั่งเมือง ฯ

๑๔๕. ชีพเอยเคยปกป้อง - - - มาเปลือง
สำเหนียกฤๅนองเนือง - - - เลือดเนื้อ
มาหวาดระแวงเคือง - - - ใจขุ่น
จำจักป่นชีพเชื้อ - - - ชดใช้โอหัง ฯ

๑๔๖. หมายโศกหมดสิ้นจาก - - - ใจอร
แต่เมื่อศพมารดร - - - ดับไหม้
คงเหลือ-บ่วงอาวรณ์ - - - วางอยู่
รอผูกคล้องใจให้ - - - ห่วงละห้อยคอยเห็น ฯ

๑๔๗. ชำนะ-อำนาจน้อม - - - นำวาง
พันหมื่นแสนยอพยางค์ - - - ยกซ้อง
ใครเล่าจักคอยขวาง - - - ฝากคิด
เห็นแต่รู้ร่ำร้อง - - - ร่วมสร้างสรเสริญ ฯ

๑๔๘. อาทิตย์วงศ์หน่อเชื้อ - - - ราเชนทร์
สิบขวบปีคอยกระเวน - - - เล่น-ร้อง
พี่เลี้ยงช่วยกันเกณฑ์ - - - เข้ากล่อม เสวยนอ
จนทุกเสียงร่วมพ้อง - - - ฉุดพ้นบัลลังก์ ฯ

๑๔๙. ขุนนางอำมาตย์น้อม - - - ใจประนัง
เชิญท่านรับฝากฝัง - - - แว่นแคว้น
ยกขึ้นสู่บัลลังก์ - - - ร่มฉัตร
ร่วมจิตใจแน่นแฟ้น - - - ฝ่ายไท้ทังสถาน ฯ

๑๕๐. ทรงพระนามพระเจ้า - - - ปราสาท ทองแล
เช่นพระสุรีย์โอภาส - - - แผดร้อน
เข่นปวงศัตรูปราศ - - - ชีพป่น
เกินคิดอ่านสุมส้อน - - - เล่ห์ร้ายตลบหลัง ฯ

๑๕๑. ใครหนึ่งคอยใฝ่เฝ้า - - - ฝากฝัน
เหมือนว่าห่างไกลกัน - - - ยิ่งแล้ว
พี่ชายเช่นราชันย์ - - - แคว้นเขต
พาหวั่น, หวั่นรูปแคล้ว - - - คลาดพ้นวาสนา ฯ

๑๕๒. ตัดใจกราบบาทไท้ - - - ทูลความ
ว่าภักดีนงราม - - - สุดรั้ง
หวังพระเมตตาตาม - - - เอื้อตอบ พระนา
รักแม่แต่เมื่อครั้ง - - - แรกครั้งพบเห็น ฯ

๑๕๓. นิ่งฟัง, งัน, เงียบไท้ - - - ธิราชตรอง
ตัวเปล่าไร้คนครอง - - - คู่ข้าง
ซื่อสัตย์ภักดี, มอง - - - เห็นอยู่
ร่มฉัตรเคยร่วมสร้าง - - - นอบเกล้ากรถวาย ฯ

๑๕๔. ทีท่าข้างนุชน้อง - - - ขนิษฐา
ดูตอบรับเสน่หา - - - อยู่พร้อม
คงร่วมบาตรกันมา - - - ชาติก่อน
สบรูปจึงสื่อน้อม - - - นอบรู้อธิษฐาน ฯ

๑๕๕. เอ็นดูขนิษฐ์น้อง - - - คำนึง พระเอย
ศรรักปักอกตรึง - - - ต่างรู้
บ่วงบาศก์อาจตัดรึง - - - รัดออก เจ้าเอย
บ่วงสวาดินั่นสุดกู้ - - - กร่อนให้ขาดหาย ฯ

๑๕๖. ครั้งนั้นธิราชใช้ - - - บัญชา
มอบมิ่งแก้วขนิษฐา - - - ท่านให้
อวยเกียรติศักดิ์ยศถา - - - ประทานเทียบ แม่นา
ตกแต่ง, ห้องหอ-ไท้ - - - ท่านเอื้ออำนวย ฯ

๑๕๗. กอปรบุญกราบบาทไท้ - - - จอมสยาม
ปีติอภิรมย์ลาม - - - โลกแล้ว
โลกผู้รูปงดงาม - - - งำอยู่
งำอยู่เกินจักแคล้ว - - - คลาดแม้นโมงยาม ฯ

๑๕๘. สู่หน้า, กุมกอดเนื้อ - - - นวลถนอม
เอื้อมอาจเกินอดออม - - - อกแล้ว
หอมเอยเมื่อพะยอม - - - ยอกลิ่น
กลิ่นนิ่มเนื้อนางแก้ว - - - ผ่าวล้อมใจหลง ฯ

๑๕๙. ผ่าวผ่าวดวงมนัสร้อน - - - รมสกนธ์
นาสิกจ่อมจำนน - - - นุ่มเนื้อ
หอมกรุ่นกลิ่นสุคนธ์ - - - คลายคลี่
คลี่กลิ่นคลายอุ่นเอื้อ - - - ออกเฝ้าแหนขวัญ ฯ

๑๖๐. แผ่วไล้, พรรณอ่อนเกลี้ยง - - - เกลาทรง
ใจจ่อมปากจบบง- - - - กชเคล้า
เรณูหยาดหวานลง - - - หลามเขื่อน ฟ้าเนอ
ให้ตฤปหอม, หวาน-เร้า - - - เร่งรู้แรงถวิล ฯ


.
.
.