ร่วมหัวอกฟกช้ำคำว่ารัก
ไม่รู้จักรักจริงสิ่งผวา
มิใช่ชู้คู่นวลเขาด่วนลา
อกก็พาปร่าช้ำเกินทำใจ

โดนสาวเทเป๋ปัดมัดข้าวต้ม
เดินก็ล้มขมลิ้นกินมิได้
ถึงถูกทำซ้ำร้ายคล้ายถูกไฟ
ยังรนไขว่ให้คืนเฝ้ายืนรอ