ธนุ เสนสิงห์
๏ ได้พบพราหมณ์หมองูพักอยู่ยั้ง
รู้ผู้ที่มีพลังต้องร้างถอย
อกประอุกทุกข์ใหญ่มิใช่น้อย
เสโทย้อยย่ำย่างตามทางมา
๏ ดังกุศลผลบุญหนุนนำให้
พบพรานไพรพอดีที่ชายป่า
จึงทักทายไต่ถามความนานา
“ท่านเป็นชาวพาราแห่งใดฤๅ”
๏ พรานบุญตอบมอบน้ำใจไม่เย่อหยิ่ง
ตามความจริงจากใจอันใสซื่อ
“ชาวอุดรปัญจาละนามระบือ
ชนเลื่องลือแดนอุดมสมบูรณ์ดี”
๏ “เหตุจากไหนใครบันดาลเช่นนั้นได้
จึงปลอดภัยไร้ทุกข์เป็นสุขศรี”
พรานบุญตอบ “เป็นความชอบของนาคี
บารมีปกปักรักษ์มานาน”
๏ “ถ้าจู่จู่มีผู้จ้องปองร้ายนาค
มีฤทธิ์มากเกินที่นาคีต้าน
ความคิดเห็นเป็นไฉนในดวงมาน
แม้นเหตุการณ์คับขันกระนั้นแล้”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
