-๗-
                                                        อารัมภบท
(๑)
             ขอฝากคำปรารภถึงเนื้อเรื่องใน “พระสุธน มโนราห์ คำกลอน”  คำว่า  “นิทานชาดก”   คือโครงเรื่อง    แต่รายละเอียดมักแปลกแยกออกไปต่างๆ นานา    เล่มนี้ก็มีที่เพิ่มเติมขึ้นใหม่ หรือผิดแผกแตกต่างจากต้นฉบับอื่น ๆ  และมุขปาฐะที่ได้ยินได้ฟังมาทั้งหลาย ในส่วนนั้นขอชี้แจงหลักการ และเหตุผลประกอบไว้พอสังเขปดังนี้ –


๑.เพิ่มตอนพระสุธนออกไปศึกษาวิชากับฤๅษี   และได้ศรศิลป์ชัย
 (ต้นฉบับอื่น ๆ ไม่มีรายละเอียดนี้  เหตุผล อยากจะกล่าวถึงที่มาให้ชัดเจน)


             ๒. เพิ่มเรื่องพระสุธนได้พบกับพรานบุญเมื่อศึกษาจบจนตกลงนับถือเป็นพี่เป็นน้องกัน (ต้นฉบับอื่นๆไม่มี เหตุผลอยากจะกล่าวถึงความเป็น มาเพราะการที่พรานบุญตั้งใจจับนางมโนราห์เพื่อถวาย โดยหวังลาภสักกา ระ แต่เพียงอย่างเดียวนั้น เมื่อพิเคราะห์ดูน้ำหนักของเหตุผลจะอ่อนไป)


              ๓. เนื้อหาเดิม ที่พรานบุญเป็นคนกักขฬะ ใจร้ายกับนางมโนราห์ สารพัดตามต้นฉบับอื่นๆ  เชื่อว่าที่แต่งเช่นนี้เพื่อสร้างอารมณ์ให้คนสงสารมโนราห์  แต่เหตุผลจะแย้งกันในข้อที่พรานบุญย่อมรู้ว่าการนำมโนราห์ไปถวายแก่พระสุธนนั้น  มโนราห์จะต้องได้เป็นราชินีในภายหน้า   อย่างน้อยคงจะไม่ทำร้ายคนที่หมายจะนำไปถวายเจ้านายให้บอบช้ำเป็นแน่
                ด้วยเหตุผลที่กล่าวมาแล้วนั้น   จึงปรับเรื่องใน พระสุธน มโนราห์คำกลอน ให้พรานบุญเป็นคนดี มีความเมตตาอารี  อีกอย่างหนึ่ง พรานบุญเมื่อกลับชาติเกิดเป็นพระอานนท์ ผู้อุปัฏฐากพระพุทธเจ้า ย่อมต้องสร้างสม บุญบารมีไว้มากเช่นกัน


              ๔. เนื้อหาเดิม ตอนมโนราห์ขอใส่ปีกหางร่ายรำหน้ากองเพลิงแล้ว