หน้า ๙๒
๏ ข้าย่อกายให้เล็กเบาเท่าอังคุฐ
ท่านดึงฉุดไปได้ง่ายดายแน่”
เมื่อรับคำพระนลทำการดูแล
เพื่อช่วยแก้คำสาปปราบนาคี
๏ ลุยกองไฟไม่ร้อนเร่าแผดเผาร่าง
รู้ไฟสร้างด้วยกลมนต์ฤๅษี
จับพญานาคเบาราวสำลี
เมื่อนำวางกลางพงพีก็สิ้นกรรม
๏ นาคานบเศียรลงตรงพระบาท
แห่งพระนลภูวนาถพร้อมพูดพร่ำ
“ข้าเหมือนทาสแห่งองค์ผู้ทรงธรรม
หน้าที่นำทุกข์จากพระหทัย
๏ ขอขยับนับย่างไปข้างหน้า
กิจนี้ช่วยพระราชาอย่าสงสัย
สิบย่างก้าวเท้าพอดีที่เดินไป
แลทันใดนาคราชกัดพระนล
๏ พลันเรือนร่างสำอางองค์แห่งทรงศักดิ์
ก็กลายกลับอัปลักษณ์น่าฉงน
พระตะลึงจึงพิศพินิจตน
ในบัดดลนาคามาบรรยา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
