๏ ศารทูลผ่านทางย่างเข้าหา
ลืมชีวาตามติดจนชิดใกล้
เอ่ยถามทักพยัคฆาหาทรงชัย
เห็นพระนลอยู่หนใดในป่านี้
     ๏ จอมอรัญพลันจ้องมองพินิจ
คงมิคิดตอบความพระมเหสี
ชะรอยซึ้งถึงเดชะบารมี
ค่อยหลีกลี้เร้นร่างไปกลางดง
     ๏ แล้วล่วงถึงซึ่งวนาถิ่นป่าทิพย์
แลละลิบงามล้วนชวนลุ่มหลง
ยอดสิงขรตระอรสู่สุริยง
สุรีย์รงค์พราวพริบระยิบระยับ
     ๏ เห็นนานาโลหะชาติประหลาดล้ำ
ดุจเทพทำศิลป์สวรรค์สรรประดับ
แสงหินสีมณีรัตน์จรัสวับ
ซ้อนสลับเพชรแก้วเพริศแพร้วพราย
     ๏ คณานับสรรพสัตว์จัตุบาท
สิงหราช คชสารผ่านผันผาย
เม่น หมู หมี เก้ง กวาง เยื้องย่างกราย
เชื่องช้าท่าสบายสำอางองค์