วันลา

ยามจากกันวันนั้นพลันรับรู้
ที่เหลืออยู่ชีวิตนี้มีความหมาย
เราห่างกันจริงแท้เพียงแค่กาย
แต่อย่าหมายสิ่งใดคั่นใจเรา

มือที่จับแล้วปล่อยค่อยค่อยจาก
ริมฝีปากยิ้มตอบปลอบความเหงา
ตาที่มองจ้องมาภาพพร่าเงา
มีความเศร้าหม่นหมองทั้งสองตา

คือสัญญาแทนคำให้รำลึก
ต่างน้ำหมึกลายเส้นรู้เห็นค่า
ไม่เคยเปลี่ยนหักเหตามเวลา
รู้เพียงว่าคงมั่นนิรันดร

คิดเอยคิดถึง
กลอนบทหนึ่งฝากไว้อนุสรณ์
ฝากความรักปราถนาความอาวรณ์
ิอย่าตัดรอนน้ำคำให้รำพึง

เพลงรักจากหัวใจไม่เคยสิ้น
ดุจเสียงพิณพลิ้วเต้นรวมเป็นหนึ่ง
ข้ามแผ่นดินถิ่นน้ำตามคำนึง
ขอให้ซึ้งคิดถึงกันจากวันลา

วาริน
พ,18/7/61