หรือชีวิตคือละครตอนเหงาเหงา
วันคืนเก่าผ่านไปใจเพ้อพร่ำ
สิ่งที่เหลือก็คือความทรงจำ
คอยตอกย้ำทุกข์สุขปลุกปลอบใจ (ป๋าฮอร์ท)

บนโลกกว้างต่างตอนละครแต่ง
บ้างยื้อแย่งแข่งขันตามฝันใฝ่
หลงอยู่ในสิ่งเห็นและเป็นไป
สุขทุกข์ใดเกิดดับสลับกัน

ตามแรงกรรมทำสร้างในต่างเหตุ
แฝงลงเจตใจตนอยู่วนผัน
บ้างตื่นรู้เป้าหมายที่ปลายมรรค์
ก่อนถึงวันทิ้งร่างลงวางวาย (วลีลักษณา)

การกระทำ กำหนด สร้างบทบาท
ความสามารถ คือเรา สร้างเป้าหมาย
บทละคร เทียบเคียง วางเรียงราย
สร้างนิยาย บางส่วน ให้ชวนตาม (pppp8888)

หวังใดในโลกหล้ามายาภาพ
ที่พอกฉาบทาบท้นเกินค้นถาม
ต่างก็ล้วนคงอยู่เพียงครู่ยาม
ทั้งรูปนามย่อมกลายตามสายกาล (วลีลักษณา)

สวัสดีค่ะป๋า
ดีใจที่ได้กลับมาร่วมบ้านกันอีกครั้งนะคะ


สวัสดีค่ะ คุณpppp8888
ขอบคุณที่มาร่วมต่อกลอนนะคะ