"อรุโณทัย"

เสียงไอ้โต้งโก่งคอบนตอไม้
กู่ก้องให้สัญญาณว่ากาลผัน
เตรียมต้อนรับแสงใหม่ในเช้าวัน
กับหลากอันเริ่มใหม่ในอรุณ

ฟ้าทอแสงแห่งหวังมายังถิ่น
เหล่าปักษิณบินรับซับไออุ่น
เสียงใสใสกล่อมฟ้าแสนละมุน
หมอกควันกรุ่นสลายเริ่มคลายบาง

เสียงขวักไขว่ก้าวเดินดำเนินบท
ก็ปรากฏวิถีที่รุ่งสาง
หลากชีวิตเผชิญออกเดินทาง
อยู่ท่ามกลางตะวันอันโสภี

รวิสาดส่องแสงทั่วแห่งหน
หลากผู้คนต่างมุ่งยุ่งหน้าที่
ดิ้นรนสู้สู่สุขทุกวิธี
ใต้สุรีย์คลี่คลุมกลุ่มผองชน

หลากมานะอารมณ์ที่ห่มคิด
หลากจริตมนุษย์สุดสับสน
หลากฐานะกิเลสเหตุระคน
ดำเนินจนล่วงวันก็ผ่านไป

สุริยาลาลับฟ้าดับแสง
เก็บเกี่ยวแรงต่อสู้สู่วันใหม่
นิทราฝันตั้งหลักพักกายใจ
รอพบฟ้า...อรุโณทัย..ในอีกวัน

มะสะแป