อันวัวหาย แล้วล้อมคอก บอกกันทั่ว
ยังเมามัว หลงลืม ดื่มจนเลี่ยน
หมู่ภมร ชอนสิ้น บินวนเวียน
ไม่ละเพียร เจียนจบ พบทางตัน
อันวาทะ ชายชาญ ช่างหยดย้อย
ปานน้ำอ้อน ถ้อยความ ยามกระสัน
หลงลมปาก เปลืองตัว ชั่วชีวัน
ต้องมีอัน เจ็บปวด รวดร้าวราน
จักโทษใคร กันเล่า เมื่อเราง่าย
ผ่านมือชาย ร้ายดั่ง ดังประสาน
โจษจันทั่ว ท้องทุ่ง มุ่งประจาน
เกินจะทาน ทนได้ ในครานี้
ถึงเสียผู้ เสียคน หล่นลงเหว
ด้วยใจเลว ด่วนได้ ไร้ศักดิ์ศรี
จงเตือนตน ก่อนจิต คิดใฝ่ดี
คาวราคี คงไม่ตาม คุกคามใจ
พันทอง
๑๔/๒/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
