ไปหาแม่เถอะดินกินหยูกยา
เราพบกันวันสรงน้ำพระธาตุ
น้องเยื้องยาตรสืบเท้าเข้ามาหา
ยืนส่งยิ้มพริ้มพับขยับตา
แล้วเอ่ยว่าสุขาหญิงอยู่หนใด
พี่ผงะตะลึงยืนพึงเพิด
ตั้งแต่เกิดบ่เคยเลยบอกใผ
ข้างหอฉันหันหน้าขวามือไง
ห้องสะอาดปลอดภัยไม่มีรู
สะพายย่้ามตามพระบิณฑบาต
ผ่านตลาดน้องถือซื้อสบู่
ดีใจวาบทาบอกเกือบตกคู
จนปลาทูห่อหมกตกปิ่นโต
ถึงประเสริฐเลิศแท้แค่เด็กวัด
คุณสมบัติต่ำชั้นมันไม่โก้
ไร้เงินสดรถหรูอยู่ตึกโต
นักธรรมโทประถมหกตกมอปลาย
ทุกข์ระทมก้มหน้าปั่นซาเล้ง
ปากร้องเพลงชวนชิมไอติมขาย
ฝ่าลมฝนทนร้อนนอนหนาวกาย
ถูกคนร้ายทุบแทงยื้อแย่งเงิน
จึงขอจบจอมอพอเพียงนี้
น้องรับซีเถอะน่าอย่าขวยเขิน
พี่รักปองน้องนางไม่หมางเมิน
เราบังเอิญพบกัน ศรีธัญญา
ก็พูดไม่เป็นอ่ะ ตัวตอบเค้าด้วยนะ
ชายตึกนอก รพีกาญจน์
รับจดหมายชายยื่นแสนตื่นเต้น
คงมิเร้นไปได้จากใบหน้า
ปากแก้มแดงเป็นจ้ำฉ่ำนัยน์ตา
ในอุราเต้นจังดั่งกลองเพล
ฉันก็เอียง เขาก็อายไร้ทายทัก
ทำยึกยักสักแป๊ปเขาแวบเผ่น
ดุ๊ลายมือยือยึกนึกคำเน้น
เพียรจับเค้นอักษรจนอ่อนใจ
ตีลังกาขาถ่างกลับหางหัว
แค่สักตัวอ่านมะออกจะบอกให้
คราวก่อนนั้นฉันเพี้ยนแสร้งเขียนไป
ดูมิออกรึไง ไม่เป็นตัว
อยู่ห่างกันแค่ศอกมิบอกกล่าว
ปล่อยให้สาวชะแง้แลหาทั่ว
เอ่ยมาเลยกับฉันให้มันชัวร์
อย่ามัวกลัว...ตัวละก้อ...รออยู่นะ...?
"ดิน"
อ่านสือมะออกอ่า...บอกมาเลยมะได้เหรอ...?
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
