Re: กว่าสิ้นหนาว

โอ้ว่าเอยเชยชื่นดื่นน้ำค้าง
หนาวแทรกกลางใจหวนทวนความหลัง
กอไผ่ไหวไต่ก้านกันเกาะกัง
เมื่อก่อนครั้งยังเล็กเป็นเด็กน้อย

ลำคลองใสไหวคลื่นให้ชื่นชอบ
สายลมหอบความหวัง มิรั้งถอย
ฉันเหม่อชมโสนแนบแนวรอย
ร่องสวนน้อยค่อยค่อยสาวน้าวกิ่งลง

รวบดอกเล็กดอกน้อยไว้คอยแม่
เง้อชะแง้แลหา-พ่อกลัวหลง
กว่าท่านเสร็จจากสวนก็เที่ยงตรง
จึงเลิกถางหญ้าพงที่รกร้าง

เราล้างมือเก็บจอบและหอบพร้า
เดินกลับบ้านเที่ยงกว่า ยามวันว่าง
จัดข้าวปลาอาหารตั้งที่ทาง
ร่วมวงต่างสนทนาประสาเรา

อิ่ม สุขแทรกซึมผ่านชีวันชื่น
ยามค่ำคืน ฟังนิทานแม่ท่านเล่า
ทั้งกอดกกอกแนบแอบบรรเทา
ความหวั่นใจคลายเบาแต่เก่ากาล

มาวันนี้คูคลองทั้งหนองน้ำ
ต่างป่วย ช้ำ ดำมิดพิษแผ่ซ่าน
ไล่ลามเลียเลี่ยพื้นดื่นดินดาน
จนสาหัสยากการณ์จะฟื้นคืน