ดารกะปะปนบนฟ้าใส
ลอยล่องไหลว่ายวนทนว้าเหว่
ระยิบยับวับแวมแซมซวนเซ
ร่อนรอนเร่ร้างเลือนเหมือนห่างตา
งามเมลืองเหลืองนวลอวลเอิบอาบ
ซึ้งซ่านซาบฉาบฉายสู่ปลายหล้า
ศศิแสงรื่นรมย์สมอุรา
แสนเหว่ว้าข้ากับเดือนมิเหมือนกัน
จินต์ข้าหมางห่างหักคนรักหาย
เขาคือชายคนเดียวหมายเกี่ยวฝัน
ก่อนเคยเคียงเรียงถ้อยร้อยสัมพันธ์
ไยเหหันพลันหายไปลับลา
ก้อย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
