ตอนเป็นเด็ก โลกสวย สำรวยยิ่ง
มองทุกสิ่ง ที่เห็น เป็นเรื่องเดิ้น
คำยกยอ ปอปั้น ทุกวันเพลิน
ช่วงดำเนิน ชีวิต จิตแจ่มไป
ไม่รู้ร้อน รู้หนาว คราวห่วงเล่น
ทุกวันเป็น เช่นนั้น พลันสดใส
ไม่ต้องคิด ยุ่งยาก จากฤทัย
ไม่ต้องใช้ มารยา ทุกคราวัน
ช่างเป็นช่วง ดีเยี่ยม เปี่ยมความสุข
ไม่มีทุกข์ มาครอง สมปองฉัน
เพียงกินอิ่ม นอนหลับ อย่างฉับพลัน
คือสวรรค์ จริงเหลือ เมื่อวัยเยาว์
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
