เจ็บเพียงใด ใจบอก อย่าออกสี
เจ็บฤดี หลายหน หมองหม่นหนาว
น้ำตาร่วง กลืนกลับ ปรับเรื่องราว
แม้ถึงคราว แสดงจริง ยิ่งกล้ำกลืน
แอบปล่อยให้ ไหลพราก ยากจะกลั้น
หัวใจสั่น หวั่นเข้า เราต้องฝืน
ถึงบทขำ ย้ำชัด ต้องหยัดยืน
ชีวิตขื่น ต้องขำ ช้ำเพียงใด
โรงละคร ที่ว่า ช่างกล้าแกร่ง
แดดฝนแรง ลมพัด ซัดแค่ไหน
ยังคงทน อยู่เเสมอ ยามเจอไฟ
ต้องดับได้ ให้เร็ว หรี่เปลวเทียน
บทละคร ที่เล่น เป็นหลายหลาก
ภูมิใจมาก เล่นเอง บรรเลงเขียน
ต้องเคี้ยวเข็ญ เป็นดั่ง ดังวนเวียน
ต้องพากเพียร เรียนรู้ สู้ชีวิต
บทสรุป สุดท้าย ตายหรืออยู่
เราเป็นผู้ กระทำ ย้ำลิขิต
ล้วนทุกสิ่ง มิจีรัง ระวังนิจ
หากเล่นผิด บทบาท าจมอดม้วย
พันทอง
๑๑/๑/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
