เขาเป็นคน ไร้บ้าน ในย่านนี้
เขาไม่มี เพื่อนพ้อง ดูหมองหม่น
เขาไม่รู้ ร้อนหนาว ร้าวสู้ทน
เขาไม่บ่น นั่งเหม่อ เพ้อเลื่อนลอย
เห็นเดินไป เดินมา นุ่งผ้าขาด
เห็นแล้วอาจ หวาดกลัว ตัวดำปล่อย
เห็นคุ้ยเขี่ย เมื่อหิว ชิวหาคอย
เห็นกินบ่อย บางครั้ง ต้องนั่งปลง
ขาดญาติมิตร ชิดใกล้ ใจว้าเหว่
ขาดทุ่มเท สังคม จมไล่ส่ง
ขาดทุกสิ่ง มุ่งหวัง จึงพังลง
ขาดมั่นคง ชีวิต จึงผิดเพี้ยน
พันทอง
๔/๑/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
