เขาคือใคร

เขาคือใคร

@ใบหน้าอิ่มฉายภาพอาบรอยยิ้ม
ดูกรุ้มกริ่มทักทายคล้ายสหาย
เพื่อนสนิทพบกันยามบั้นปลาย
ยามวาระสุดท้ายของชีวิต

@เขาถามถึงความสุขและความทุกข์
แววตาสุกเหมือนดาววาวไพสิฐ
เหนือฟากฟ้ากว้างใหญ่กว่าใครคิด
ความเป็นมิตรจริงจังคำพรั่งพรู

@ผมสั้นเกรียนเป็นระเบียบดูเรียบร้อย
นั่งรอคอยเฝ้าชะแง้แต่เช้าตรู่
นุ่งโสร่งสีหมากรุกคลุกชมพู
สองมือชูยีนหยัดสวัสดี

@ยิ่งมองลึกเข้าไปในดวงตา
ช่างเจิดจ้าท้าทายไม่หน่ายหนี
หลากถ้อยคำเจรจายามพาที
ไม่เคยมีความมารยามาให้พบ

@เขานั่งอยู่ประจำเราจำได้
โลกไร้ความวุ่นวายและสงบ
จากเช้าตรู่พลบค่ำอีกคำรบ
จะประสบพบได้ป้ายรถเมล์

@ชีวิตเราค่อนครึ่งกึ่งสุกดิบ
ยังไกลลิบตามหาความว้าเหว่
ฝ่าทะเลเวลามานานเน
คลื่นพัดเพค้นคว้าหาตัวตน

***************
ครั้งหนึ่งจากการพูดคุยกับคนสติไม่ดีที่ป้ายรถเมล์
พงศ์ภัณฑ์
๔/๑/๕๗