แค่"หิ่งห้อย"ด้อยแสงแฝงเวหน
ฤดีดลยลสบพบหมองไหม้
ลมสะบัดพัดพราวแกว่งกราวไกว
เพราะมิใช่ดาวเด่น ต้องเร้นตน
มิได้เลิศเลอลักษณ์ประจักษ์สี
แสงริบหรี่ เลือนลางดูหมางหม่น
"หิ่งห้อย"น้อยลอยล่องท่องเวียนวน
ยังมิพ้นค้นคว้าถลาบิน
ไร้หลักแหล่งแห่งพักสลักฝัน
ปีเดือนวัน ระหกฯผกโผผิน
มิเคยครองคบคาเป็นอาจิณ
จวบจะสิ้นชีพตนยังด้นไป
เขาหมายปองมองอื่นคงชื่นขวัญ
สูงเทียมจันทร์สรรส่องผ่องไสว
ฉัน.."หิ่งห้อย"ด้อยค่าเกินฝ่าไกล
กำลังใจยามเหงา เท่านี้พอ
"ดิน"
แม้ใครอื่น หมื่น-แสน ดูแคลนเจ้า
อย่าซึมเศร้า ทรวงใน ไปเลยหนอ
หยุดร่ำไห้ เถอะนะ นวลละออ
จงอย่าท้อ ทำใจ ให้สบาย..
..ใครจะเปรียบ เปรยหญิง ดังหิ่งห้อย
แสงสวยน้อย ด้อยงาม ไร้ความหมาย
ถึงแม้ว่า ชาตรี ซักกี่นาย
จะชิงชัง โฉมฉาย มิชายตา..
..ขอแต่เพียง พธู รู้เอาไว้
พี่ฝันใฝ่ ใจหลง พะวงหา
เฝ้าคอยหวง ห่วงเธอ เสมอมา
มองงามขำ ล้ำค่า..ทุกนาที
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
