บัดนั้น
นอนกลางวันฝันเย็นเห็นยักษา
ต้นตระกูลมูลโกฎิอสุรา
เป็นเทวาอ่าองค์ทรงฤทธี
ร่ายกระบองครองโครงโสร่งผ้า
เสื้อตาตาชมพูแพรพรรณสี
ดูทะมัดรัดมือสะดือดี
ประจำที่ตีฆ้องร้องเรียกพล
รัวกระหน่ำซ้ำหน้าว่าเหวยเหวย
เจ้าข้าเอ๋ยตกออกนอกถนน
กลางเหนือใต้ในถ้ำตามตำบล
รวบรวมคนสนธิทบกำลัง
จูงจับมือถือแขนสานแน่นหนา
กางกั้นหน้าล้อมรอบวงขอบขัง
ตาลอกแลกแปลกปนบนระวัง
ยืนยอบนั่งลุกตรงจงพร้อมกัน
กูจะไปปราบปรามความสาไถย
โขมดไพรผีป่ามรึงอาสัญ
จับยัดหม้อห่อมิดปิดเลขยันต์
หยดตะกรันโยนบ่อถ่อทะเล
ความสุขสืบคืบคลานบ้านท้องทุ่ง
เรื่องราวยุ่งพานพบแล้วจบเห่
เริงระบำรำฟ้อนกลอนลิเก
เอ้าผูกเปลหลบหลับต้องจับตี!
อูยยย เบาๆหน่อยซีที่รัก...
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
