อดีตผ่าน มานเฉา เศร้าทุกข์หนัก
จนจมปลัก หักเห ทุ่มเทแก่-
ความรักนั้น ผันเปลี่ยน เวียนรังแก
เจ็บแทบแย่ ยับเยิน เกินจะทน
ไม่อยากจำ ช้ำจิต คิดยิ่งกลุ้ม
ดั่งไฟรุม สุมไหม้ ให้ปี้ป่น
จำเลิกร้าง ห่างไกล ในบัดดล
ทุกข์กมล แค่ไหน ใครปรานี
ปัจจุบัน สุขอยู่ สู้ปลดเปลื้อง
ในทุกเรื่อง ที่ทำ ย้ำเสียนี่
อดีตหวน ทวนมา ล้าเต็มที
บอกฤดี ไม่คิด จิตพะวง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
