แม้ขาดชายคงตรมระทมหมอง
คงร่ำร้องเป็นทุกข์ไม่สุขสันต์
ชีวิตคงอยู่ได้ไปวันวัน
คงจาบัลย์ซบเซาเงียบเหงาใจ
โลกทั้งโลกดูไปเหมือนไร้ค่า
ทั้งชีวาคงครองความหมองไหม้
ไม่มีเขาแล้วเราจะใช้ใคร
มาต้มไข่หาข้าวให้เรากิน
--ณัชชา--
คงร่ำร้องเป็นทุกข์ไม่สุขสันต์
ชีวิตคงอยู่ได้ไปวันวัน
คงจาบัลย์ซบเซาเงียบเหงาใจ
โลกทั้งโลกดูไปเหมือนไร้ค่า
ทั้งชีวาคงครองความหมองไหม้
ไม่มีเขาแล้วเราจะใช้ใคร
มาต้มไข่หาข้าวให้เรากิน
--ณัชชา--
แม้นมีพี่ อยู่ด้วย ช้วยต้มไข่
ให้เธอใช้ ไหว้วาน งานทั้งสิ้น
หนักแค่ไหน ไม่กลัว ตัวเป็นนิล
เพียงยุพิน สั่งมา อย่าเกรงใจ
แม้นมีชาย อย่างพี่ ไม่มีโศก
โลกทั้งโลก สีชมพู ดูสดใส
จะประคอง น้องหนู ถูขี้ไคล
คอยป้อนไข่ ให้นวล จนอ้วนพี
.....ยากูซ่า...
ให้เธอใช้ ไหว้วาน งานทั้งสิ้น
หนักแค่ไหน ไม่กลัว ตัวเป็นนิล
เพียงยุพิน สั่งมา อย่าเกรงใจ
แม้นมีชาย อย่างพี่ ไม่มีโศก
โลกทั้งโลก สีชมพู ดูสดใส
จะประคอง น้องหนู ถูขี้ไคล
คอยป้อนไข่ ให้นวล จนอ้วนพี
.....ยากูซ่า...
น่าอิจฉา น้ำตาไหล ใจเต้นตึก
ให้รู้สึก นึกหวั่น จึงหันหนี
มีคู่ชาย อย่างพี่ยาฯ เข้าท่าดี
ต้มไข่ดำ ปิ้ดปี๋ ที่ชอบใจ
โลกทั้งโลก มีหนึ่ง ซึ้งยิ่งนัก
อย่ามือหนัก ยามป้อน ขย่อนได้
เพราะไข่เน่า เข้าปาก จึงฝากไป
อาจอ๊วกใน ทันที ที่ป้อนกัน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
