@..กลอนชมตัวเอง...@

สวยผุดผาด บาดใจ ชายไหลหลง
ต่างงวยงง สงสัย ใช่เบือนบิด
สวรรค์จึง กลั่นแกล้ง แสร้งทำพิษ
เขี่ยชีวิต ลิขิตเติม เสริมพอดี

ชาติที่แล้ว ทำบุญ หนุนนำจิต
ไม่คาดคิด ผิดแผก แปลกจริงนี่
เทวาท่าน นั่นเล่า เป่าฤทธี
อร่ามศรี เกินกล่าว ราวจงใจ

ตั้งแต่เล็ก เด็กน้อย พลอยกลัดกลุ้ม
พวกหนุ่มหนุ่ม รุมทึ้ง ดึงกันใหญ่
อุ้มกอดรัด ฟัดแก้ม แหล่มกว่าใคร
ผลักอกไว้ ไม่ทัน หวั่นเสียจัง

พอเริ่มสาว ขาวอึม สะบึมฉัน
หนุ่มหมายมั่น แม้นม้วย สวยตาตั้ง
จมูกโด่ง โค้งรับ จับภวังค์
ยามลุกนั่ง คลั่งไคล้ ใจตรมตรอม

ตัดสินแน่ แค่หาหมอ ขอยาช่วย
ลดความสวย สักนิด สิทธิ์ผ่ายผอม
ขืนปล่อยไว้ ใจกลุ้ม ชายรุมตอม
ทั้งแก่เฒ่า เฝ้าล้อม มิยอมกัน

มาวันนี้ ยาหมด รันทดแท้
ชายตามแจ แย่หนัก จักห้ำหั่น
ไม่อยากเป็น คนสวย ช่วยไม่ทัน
เกิดใหม่นั้น ขั้นเจนนี่ ดีไหมคุณ
พันทอง
๒๙/๑๑/๕๖