นั่งอ่านกลอน อ้อนหา คราไม่เห็น
แสนลำเค็ญ เย็นย่ำ ช้ำเสียสิ้น
ดวงจันทรา ลาไป ไกลจากดิน
คงลืมถิ่น กลิ่นนาง จนรางเลือน
ยามราตรี นี้หนอ ท้อรันทด
ดาวเดือนหด เมฆหม่น ทนคล้อยเคลื่อน
จากวันคืน กลืนกล้ำ พร่ำเพรียกเตือน
หัวใจเหมือน ขาดคู่ อยู่เดียวดาย
พันทอง
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
28 เมษายน 2024, 12:37:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: น้ำตาพราวที่่ราวฟ้า (อ่าน 2131 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
