ตอบคุณพันทองครับ(ไม่อ้างอิงนะครับ เพราะยาวมาก )

นิทราในรัตติกาลเพื่อผ่านฝัน
หวังสักวันสันติผลิแววใส
ดังน้ำค้างพร่างพรมพนมไพร
ประดับในผองปวงดวงผกา

ให้บานแย้มยามแรกแล้วแตกหน่อ
ระบัดช่อดอกใบในโลกหล้า
ก่อนเปรอปรนผลงามนามปัญญา
เปี่ยมด้วยรักศรัทธาระดาไป

ว่าดอกไม้ทั้งมวลล้วนน้องพี่
ดังหนึ่งมีรากเหง้าเฝ้าอาศัย
บนแผ่นดินผืนเดียวเกาะเกี่ยวใจ
เหตุไฉนเข่นฆ่ามิรามือ

ทุกกองไฟไหม้เผาใครเล่าร้อน?
ทุกกองฟอนล้วนไทยมิใช่หรือ??
ทุกทุกการราวีที่แย่งยื้อ
บรรลัยคือผองเราเท่าเท่ากัน

พ้นผ่านจันทร์ตะวันใหม่จะไขแสง
ทั่วหนแห่งรัฐไทยมิใช่ฝัน
คืนความสุขลบรอยร้าวทุกคราวครัน
จะต้องมีสักวัน..ฝันเป็นจริง