ไม่มีผิดใด ๆ หรอกครับ เพียงแต่ขำชื่อกระทู้ "หลับ" ยังแต่งกลอนได้ 555
จำเพลง "ปิดไฟใส่กลอน เขียนจดหมาย (ถึงคนรัก)" ได้ไหมครับ
ปิดไฟ ก็ยังเขียนได้ (มีคนบอกว่า "ก็เขาตาบอดน่ะ" 555)

ผมแซวว่า หลับยังแต่งได้ดีขนาดนี้ ผมต้องขอเคล็ดดี ๆ บ้าง 555

บรรลุยังเมืองน้อยกลางดอยสูง
ล้วนเพื่อนฝูงมากหน้าเห็นคลาคล่ำ
ต่างสรวลเสเฮฮาว่าลำนำ
ไมตรีจิตเลอล้ำประจำไป

จิบสุราชมจันทร์รังสรรค์สรวง
มิรุกล่วงโลกียวิสัย
ทั้งอ่อนน้อมถ่อมยิ่งหาชิงชัย
เรื่องน้อยใหญ่รู้อภัยด้วยใจจริง

มิแบ่งเผ่าแบ่งพันธุ์ชั้นวรรณะ
วิสาสะในทีไมตรียิ่ง
พร้อมดูแลแผ่เผื่อเอื้อพักพิง
มิทอดทิ้งผู้ทุกข์ยากลำบากทน

ส่วนนี้ ผม(และอาจรวม เพื่อน ๆ บ้านกลอนฯ)อ่านแล้วเคลิ้มเลย ผมเลยกลัวเหลิงครับ 555

ผมนะ ขนาดแต่งตอนตื่น ส่งงานประกวด ตกรอบออกบ่อย ๆ 555
แต่งทีไรมีคนเขาบอกว่า "อ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง"
อย่างครั้งนี้ คุณ Shumbala ยังต้องเขียนมาถามเลย 555

เนื้อหาดีนะครับ แต่อ่านแล้วเหมือนท้อ หมดกำลังใจที่เห็นโลกวุ่นวายไม่เลิก
ต้องมี "อุเบกขา" และคิดว่า มัน "เป็นเช่นนั้นเอง" ก็คนเป็นตัวปัญหาแน่ ๆ อยู่แแล้ว
ผมเป็นคริสต์ เลยอาศัยว่า "สำเร็จเป็นเรื่องพระ พยายามเป็นเรื่องเรา"
ดังนั้น ตื่นขึ้นมาทำหน้าที่เราเถิดครับ

................ หน้าที่

...ทุกทุก ทิวาวาร      สุรีย์ขาน ขับแสง
สำแดง หน้าที่ตน       บบ่น บ่เลิกรา
ผาสุก มอบทุกผู้        รอบรู้ ฤ โง่เขลา
เทาเทา ฤ ขาวดำ      รวยล้ำ ฤ สุดจน
เตือนคน รู้หน้าที่        สละพลี กายกมล
ทุกข์พ้น สิแน่แท้        ละเลิก กิเลสแล้
ตัดสิ้น "ตัวกู"

ขอพระอวยพรครับ